ساییدگی مهره گردن، ساییدگی مهره کمر و دیسک گردن، از شایع‌ترین بیماری‌ها و مشکلاتی هستند که بسیاری از افراد با طی شدن عمرشان تجربه می‌کنند. این بیماری‌ها به دلیل روند طبیعی بدن و افزایش سن رخ می‌دهند و بسیاری از اوقات عاملی بیرونی آن‌ها را به وجود نیاورده است. به همین دلیل باید خطرات گرفتگی گردن را جدی بگیرید و هر مشکلی را با پزشک خود در میان بگذارید. ما در این مقاله به بررسی ساییدگی مهره گردن و درمان‌های آن پرداخته‌ایم.
اگر از مشکلات ستون فقرات مانند آرتروز گردن یا پارگی دیسک گردن رنج می‌برید، هرچه سریع‌تر باید به یک متخصص ستون فقرات مراجعه کنید. دکتر محمود یزدان پناهی یکی از بهترین متخصصان و جراحان ستون فقرات کشور است که تیمی متشکل از پزشکان متخصص دارد و بهترین درمان‌ها را به بیماران خود ارائه می‌دهد. جراحی‌های مختلف مغز و اعصاب و ستون فقرات نیز توسط دکتر یزدان پناهی انجام می‌شود. برای دریافت اطلاعات بیش‌تر، به پیج اینستاگرام دکتر سر بزنید.
ساییدگی مهره گردن چیست؟
ساییدگی مهره گردن معمولا به وضعیتی به نام اسپوندیلوز گردن یا استئوآرتریت گردن اشاره دارد. ساییدگی مهره گردن یک وضعیت دژنراتیو است که ناحیه گردن، به‌ویژه مهره‌های گردن را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
اسپوندیلوز گردن به دلیل ساییدگی و پارگی غضروف و استخوان‌های گردن در طول زمان رخ می‌دهد. با افزایش سن، دیسک‌های بین مهره‌های گردن ممکن است کوچک شده و خارهای استخوانی ایجاد شوند. این تغییرات می‌توانند منجر به علائم و ناراحتی‌های مختلفی شوند.
علت اصلی اسپوندیلوز گردن، تحلیل رفتن ستون فقرات ناشی از افزایش سن است. سایر عواملی که ممکن است در این امر نقش داشته باشند شامل آسیب‌های قبلی وارد شده گردن، حرکات تکراری گردن، وضعیت نامناسب و استعداد ژنتیکی برای این بیماری باشند.
با افزایش سن افراد، دیسک‌های ستون فقرات در گردن به تدریج محتوای آب و خاصیت ارتجاعی خود را از دست می‌دهند. این اتفاق می‌تواند منجر به تحلیل رفتن و نازک شدن دیسک شده و در نهایت باعث شود تا آن‌ها اثر کم‌تری روی مهره‌ها داشته باشند. انحطاط دیسک‌ها همچنین ممکن است غضروف پوشاننده مفاصل فاست بین مهره‌ها را تحت تاثیر قرار دهد.
در پاسخ به انحطاط و بی‌ثباتی، بدن ممکن است استخوان اضافی به شکل استئوفیت یا خار استخوانی تولید کند. این خارها می‌توانند در لبه‌های مهره‌ها ایجاد شوند و ممکن است به باریک شدن کانال نخاعی یا منافذ ریشه عصبی کمک کنند.
تخریب تدریجی دیسک‌ها و مفاصل فاست می‌تواند منجر به افزایش فشار بر روی رباط‌ها و عضلات حمایت‌کننده از ستون فقرات گردن شود. با گذشت زمان، این فشار می‌تواند باعث التهاب، اسپاسم عضلانی و درد شود.
در حالی که افزایش سن عامل اصلی است، برخی عوامل خطر می‌توانند احتمال ابتلا به اسپوندیلوز گردن را افزایش دهند. این موارد شامل سابقه آسیب گردن، حرکات تکراری گردن (شایع در مشاغل یا فعالیتهای خاص)، وضعیت نامناسب، سیگار کشیدن، چاقی و سابقه خانوادگی این بیماری است.
علائم و نشانه های ساییدگی مهره گردن
علائم و نشانه‌های ساییدگی مهره‌های گردن به شدت بیماری و ساختارهای درگیر بستگی دارند. در ادامه شایع ترین علائم دیسگ گردن و ساییدگی مهره گردن در مراحل مختلف بررسی شده‌اند.
مرحله اولیه:
- گردن درد: اکثر افراد مبتلا به اسپوندیلوز گردن، گردن‌درد خفیف تا متوسط را تجربه می‌کنند. درد معمولا موضعی است و ممکن است با حرکت، نشستن یا ایستادن طولانی مدت بدتر شود. درد ممکن است به شانه‌ها و قسمت بالایی پشت هم منتقل شود.
- سفتی: ممکن است احساس سفتی در گردن داشته باشید، به خصوص پس از بیدار شدن از خواب یا دوره‌های طولانی عدم تحرک.
- سردرد: برخی از افراد ممکن است سردرد تنشی را تجربه کنند که منشا آن عضلات گردن و پایه جمجمه است.
- محدوده حرکت محدود: ممکن است در چرخش یا خم کردن کامل گردن خود مشکل داشته باشید. حرکات محدود شده و حرکت دادن گردن باعث ایجاد درد و ناراحتی می‌شود.
مرحله میانی:
- تشعشع درد: با پیشرفت بیماری، درد ممکن است شروع به انتقال به شانه‌ها، بازوها و حتی دست‌ها کند. این به دلیل فشرده شدن نخاع یا تحریک عصب به دلیل ایجاد خارهای استخوانی باشد. علت درد پشت گردن و شانه می‌تواند همین باشد.
- بی‌حسی: ممکن است در شانه‌ها و دست‌ها بی‌حسی و سوزن سوزن شدن را تجربه کنید. الگوهای خاص بی‌حسی و گزگز بستگی به این دارد که کدام اعصاب تحت تاثیر قرار می‌گیرند.
- ضعف: ضعف عضلانی ممکن است در دست‌ها ایجاد شود و گرفتن اشیا یا انجام کارهای حرکتی ظریف را دشوار کند. این ضعف به دلیل فشردگی عصب رخ می‌دهد.
- تغییرات در رفلکس‌ها: رفلکس‌ها ممکن است در نواحی آسیب دیده کاهش پیدا کنند.
- از دست دادن تعادل: در برخی موارد، ساییدگی مهره گردن به دلیل درگیری عصب می‌تواند بر هماهنگی و تعادل تاثیر بگذارد.
مرحله پیشرفته:
- درد مزمن: درد ممکن است مداوم و شدیدتر شود و بر فعالیتهای روزانه، کار و خواب تاثیر بگذارد.
- مشکل در راه رفتن: فشردگی شدید نخاع یا اعصاب می‌تواند منجر به مشکل در هماهنگی و راه رفتن شود.
- از دست دادن کنترل مثانه یا روده: در موارد نادری که فشردگی نخاعی شدید است، ممکن است کنترل بر عملکرد مثانه یا روده از دست برود. این یک علامت جدی است که نیاز به مداخله پزشکی فوری دارد.
ورزش برای ساییدگی مهره گردن
ورزش برای دیسک گردن و ساییدگی مهره گردن می‌تواند فایده زیادی داشته باشد. با این حال، توجه به این نکته مهم است که مناسب بودن فعالیتهای خاص ممکن است به شدت شرایط و شرایط فردی بستگی داشته باشد. همیشه قبل از شروع هر ورزشی با یک متخصص مشورت کنید. در ادامه ورزش‌های کم‌خطر و مناسب را شرح داده‌ایم.
- شنا: شنا یک ورزش کم‌خطر است که تناسب اندام کلی را ارتقا می‌دهد و در عین حال فشار روی گردن و ستون فقرات را به حداقل می‌رساند.
- پیاده‌روی: پیاده‌روی منظم یک ورزش ساده است که می‌تواند به بهبود گردش خون، کاهش تنش عضلانی و حفظ تناسب اندام کمک کند. حفظ وضعیت بدنی مناسب جلوگیری از وارد شدن فشار بیش از حد به گردن و قسمت بالای کمر در طول پیاده‌روی ضروری است.
- دوچرخه‌سواری: دوچرخه ثابت یا دوچرخه‌سواری در فضای باز می‌تواند گزینه خوبی برای افراد مبتلا به اسپوندیلوز گردن باشد. دوچرخه‌سواری یک تمرین هوازی است که به تقویت ماهیچه‌های پاها و قسمت مرکزی بدن کمک می‌کند بدون اینکه فشار زیادی به گردن وارد شود.
- یوگا: حرکات آرام یوگا که بر کشش و تقویت گردن، شانه‌ها و قسمت بالایی کمر تمرکز می‌کنند، می‌توانند مفید باشند. ژست‌های خاصی مانند گربه-گاو، ژست کودک و رول شانه می‌توانند به بهبود انعطاف‌پذیری، کاهش تنش و ایجاد آرامش در ناحیه گردن کمک کند.
- تای چی: تای چی یک هنر رزمی کم‌خطر و کم‌ضربه است که شامل حرکات آهسته و تنفس عمیق است. این ورزش بدون ایجاد فشار قابل توجهی بر گردن و ستون فقرات، آرامش، تعادل و قدرت مرکزی را تقویت می‌کند.
- تمرینات گردن: یک فیزیوتراپیست می‌تواند برنامه ورزشی و حرکات کششی را طراحی کند که به طور خاص برای بهبود قدرت، انعطاف‌پذیری و وضعیت بدن طراحی شده‌اند. این تمرینات ممکن است شامل کشش‌های ملایم، تمرینات دامنه حرکتی و تمرینات تقویت‌کننده عضلات گردن و شانه باشند.
| پیشنهاد مطالعه: شایع ترین علائم دیسک گردن |
درمان ساییدگی مهره گردن
هدف از درمان این بیماری تسکین درد، بهبود تحرک و مدیریت علائم مرتبط است. درمان اولیه معمولا شامل رویکردهای غیرجراحی مانند استراحت، فیزیوتراپی، داروهای مسکن، گرما یا سرما درمانی و اصلاح سبک زندگی است. در موارد شدید، جراحی ستون فقرات مانند دیسککتومی، لامینکتومی یا فیوژن ستون فقرات ممکن است در نظر گرفته شود.
یک درمان کلی و جامع برای ساییدگی مهره گردن وجود ندارد و نمی‌‌توان اثر آن را به طور کامل معکوس کرد. با این حال چندین روش درمانی وجود دارند که به مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی کمک می‌کند. در ادامه درمان‌های مناسب برای جلوگیری از دیسک گردن و ساییدگی مهره گردن را بررسی کرده‌ایم.
- فیزیوتراپی:
تمرینات درمانی: یک فیزیوتراپیست می‌تواند یک برنامه تمرینی برای تقویت عضلات گردن، شانه و قسمت بالایی پشت، افزایش انعطاف‌پذیری و بهبود وضعیت بدن طراحی کند.
درمان دستی: تکنیک‌هایی مانند تحرک مفصل، کشش دستی یا حرکت بافت نرم ممکن است باعث تسکین درد و بهبود تحرک شود.
گرما و سرما درمانی: استفاده از گرما یا سرما می‌تواند به کاهش درد و کاهش اسپاسم عضلانی کمک کند.
کشش گردن:کشش شامل اعمال یک نیروی کششی ملایم برای برداشتن فشار از گردن، کاهش فشار بر روی مهره‌ها و دیسک‌های آسیب‌دیده است. کشش می تواند به کاهش درد و بهبود تحرک کمک کند. - تزریق استروئید:تزریق کورتیکواستروئید به طور مستقیم به مفاصل آسیب‌دیده یا نواحی اطراف ستون فقرات ممکن است به کاهش التهاب و کاهش درد کمک کند. این تزریق ها معمولا تحت هدایت فلوروسکوپی یا اولتراسوند انجام می‌شوند.
- تجهیزات طبی کمکی:پوشیدن بریس گردن می‌تواند از گردن حمایت کرده، حرکت را محدود و فشار روی مهره‌های آسیب دیده را کاهش دهد. با این حال، استفاده طولانی مدت به طور کلی توصیه نمی‌شود زیرا منجر به ضعف و وابستگی عضلانی می‌شود.
- اصلاح سبک زندگی:
حفظ وضعیت بدنی خوب، به ویژه در حین فعالیت‌هایی مانند نشستن یا کار پشت میز، تواند به کاهش فشار روی گردن کمک کند.
درگیر شدن در تمرینات منظم برای تقویت عضلات گردن و قسمت بالایی پشت و بهبود تناسب اندام کلی تاثیر زیادی روی درمان بیماری دارد.
مدیریت وزن: اضافه وزن می‌تواند فشار بیش‌تری بر ستون فقرات گردن وارد کند. حفظ وزن سالم به کاهش فشار روی مهره‌های گردن کمک می‌کند.
به طور کلی باید بدانید چه کارهایی برای دیسک گردن ضرر دارد و از انجام این کارها خودداری کنید. - جراحی: در حادترین موارد، جراحی‌های مختلف برای برداشتن مهره آسیب‌دیده یا جوش دادن مهره‌ها به یک‌دیگر استفاده می‌شود.
داروهای مناسب برای ساییدگی مهره گردن
- داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی: داروهای غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن می‌توانند به کاهش درد و التهاب در ناحیه آسیب‌دیده کمک کنند.
- شل کننده‌های عضلانی: این داروها می‌توانند به تسکین اسپاسم عضلانی و درد ناشی از آن کمک کنند و گرفتگی گردن را کاهش دهند.
- داروهای ضد درد: این مسکن‌ها اغلب برای کنترل دردهای خفیف تا متوسط مرتبط با اسپوندیلوز گردن استفاده می‌شوند.
